“De afgelopen weken konden we vogels waarvoor bij ons geen plek was, of die we geen passende verzorging konden geven, naar onze collega’s van Vogelopvang De Wulp in Kijkduin of het Vogelhospitaal in Haarlem brengen”, bericht Eef van Meerten, coördinator van de Leidse vogelopvang in Leiderdorp. “Vrijdag kregen wij van beide helaas het bericht dat wij daar geen vogels meer naartoe kunnen brengen, die niet 10 dagen in quarantaine zijn geweest in verband met het mogelijke risico van vogelgriep. Dat betekent dat we alle vogels die we nu binnen hebben, binnen zullen moeten houden en eigenlijk geen nieuwe vogels meer op kunnen nemen.  We worden daardoor gedwongen om noodmaatregelen te treffen, maar of dat voldoende zal zijn is onzeker. Daarvoor missen wij helaas de ruimte en de faciliteiten. Het zal daardoor enigermate ten koste gaan van het dierenwelzijn, maar niets doen is nog slechter. Wij sluiten zelfs niet uit dat er een moment kan komen, dat wij helemaal geen vogels meer op kunnen nemen. Dat proberen wij met man en macht te voorkomen.  

Het probleem doet zich met name voor door de opvang van de vele jonge meeuwen, die we in deze tijd van het jaar binnen krijgen.  

“Het feit dat wij nog steeds niet over een voldoend grote en geoutilleerde opvanglocatie beschikken wreekt zich hier”, zegt voorzitter Jaap van Meijgaarden. “We proberen al meer dan drie jaar een perceel grond te verwerven voor nieuwbouw. Daarmee zouden wij dit dierenleed hebben kunnen voorkomen. Die grond is in handen van het Rijksvastgoedbedrijf, maar ook Rijkswaterstaat en de provincie zijn erbij betrokken. Het is al maanden bekend dat geen van die partijen nog behoefte heeft aan die grond, maar tot verkoop moet nog steeds worden besloten, terwijl duidelijk is dat Leiden aan onze nieuwbouw zijn medewerking zal verlenen”. 

“Ook wreekt zich hier dat de provincie de wildopvang de afgelopen jaren volledig op zijn beloop heeft gelaten, terwijl de provincie in het kader van de ‘Wet natuurbescherming’ een coördinerende taak heeft. Gelukkig heeft het nieuwe college in zijn akkoord opgenomen “in wildopvang te zullen investeren”, maar dat moet nog in concreet beleid worden omgezet en dat zal ongetwijfeld nog de nodige tijd vergen”, vervolgt de voorzitter van de regionale ambulancedienst – vogelasiel. “Dat levert voor nu dus geen respijt op. Wij verwachten dat de situatie zich eind augustus zal normaliseren, omdat de jonge vogelperiode dan grotendeels achter de rug is”. 

Leiderdorp, 24 juli 2023 

Verheugd heeft het bestuur van de Dierenambulance – Vogelasiel gereageerd op het besluit van B&W van Leiderdorp om ons voor de komende jaren een bijdrage toe te kennen voor opvang en transport van (zwerf)dieren en wilde dieren van € 0,25 per inwoner. Eerder hadden Leiden, Voorschoten en Zoeterwoude al besloten ons structureel te gaan bekostigen.

Naar verwachting zullen Katwijk en Noordwijk zich hier binnenkort bij aansluiten. Teylingen en Oegstgeest hebben dit nog in overweging. Hopelijk zal het besluit van Leiderdorp hen helpen om ook over de brug te komen.

Bij Teylingen en Oegstgeest speelt de vraag of de zorgplicht uit de Wet Natuurbescherming aanleiding moet zijn voor medebekostiging door gemeenten van wildopvang. Dit omdat de provincie het op dat gebied tot nu toe liet afweten. Nu in het nieuwe collegeakkoord van Zuid-Holland is opgenomen dat de provincie “gaat investeren in wildopvang” gaat dat hopelijk leiden tot het gezamenlijk met gemeenten komen tot een dekkend systeem van wildopvang in Zuid-Holland en medebekostiging daarvan.

“In het collegeprogramma van Zuid-Holland dat vanmiddag is gepresenteerd, lazen wij op blz. 24 tot ons grote genoegen: “We investeren in de wildopvang”. Daarmee erkent de provincie dat de zorgplicht, die in de Wet Dieren en in de Wet natuurbescherming voor een ieder is opgenomen, geen vrijblijvende tekst is. Dat is een trendbreuk ten opzichte van het vorige college, aan wie we enkele malen vergeefs om financiële ondersteuning hebben gevraagd”, laat voorzitter Jaap van Meijgaarden van de Dierenambulance – Vogelasiel regio Leiden weten. “Ondanks aanzienlijke hogere giften van particulieren en enkele legaten hebben wij de afgelopen twee jaar bij elkaar toch een tekort op onze exploitatie van bijna € 54.000,= geleden. Van de 5.000 ritten die wij jaarlijks met onze ambulances uitvoeren heeft ongeveer 80% betrekking op wilde dieren. Ondanks de eigen vogelopvang, waarin wij de meeste vogels verzorgen, moeten wij een deel van de vogels en andere wilde dieren naar opvangorganisaties elders vervoeren. Dat kost veel geld en inzet van onze vrijwilligers. Enkele gemeenten in onze regio aarzelen nog over de vraag of ze ons daarvoor ook structureel financieel moeten gaan steunen. Dat de provincie nu in wildopvang wil gaan investeren, is een stimulans voor die gemeenten om daarbij niet achter te blijven. Wij hopen dat die gemeenten de handschoen nu oppakken”.

Vrijdagmiddag 12 mei kwam de oudste van de twee dierenambulances, die de stichting ter Ondersteuning van de Dierenambulance – Vogelasiel regio Leiden rijk is, met panne in Sassenheim stil te staan. Door de ANWB werden wij daar naar een parkeerplaats gesleept. Na het weekend werd hij naar ons garagebedrijf vervoerd, waar bleek dat de distributieriem gebroken was, waardoor de motor in de soep was gedraaid. De kosten van de reparatie worden op meer dan € 8.000,= geschat. “ Deze tegenvaller komt ons bijzonder slecht uit, want juist in het voorjaar hebben we het extra druk, vanwege de vele jonge hulpbehoevende vogels, waarvoor we gebeld worden. Gelukkig hebben we sinds enkele maanden dankzij een crowdfundingactie een tweede ambulance, waardoor ons werk wel door kan gaan”, stelt voorzitter Jaap van Meijgaarden, “Maar deze tegenslag komt financieel hard aan. Wij voorzien voor dit jaar al een aanzienlijk tekort, wat hierdoor alleen nog maar groter wordt. Wij zijn met enkele gemeenten nog in gesprek over medebekostiging, maar daarmee zullen wij het gat niet kunnen dichten, omdat daarmee hoogstens 40% van onze kosten gedekt kunnen worden. Wij hopen dat deze tegenslag voor die gemeenten een stimulans zal zijn om alsnog spoedig een besluit over medebekostiging te nemen en dat ook de provincie zijn verantwoordelijkheid daarvoor erkent. De provincie heeft tot nu toe op onze verzoeken om medebekostiging negatief gereageerd. De zorgplicht voor dieren is, vinden wij, niet iets dat je, op een stichting als de onze financieel volledig kunt afschuiven. Om die reden hebben wij onlangs een oproep aan de collegeonderhandelaars van de provincie gedaan. Wij hopen oprecht dat het nieuwe college van GS zijn verantwoordelijkheid voor de zorgplicht van wilde dieren zal erkennen en financieel vertalen”.

In Zoeterwoude is enige tijd geleden een dode hond komen bovendrijven. Het dier was getapet met ducktape en met bakstenen tussen voor- en achterpoten verzwaard. Ook zat er een tas met stenen over zijn kop. Kortom, een vreselijk ernstig misdrijf, waarvoor de dierenpolitie onze assistentie inriep.

Het is gebruikelijk dat een lijk na enkele weken door gasvorming aan de oppervlakte komt drijven.  Ondanks de stenen gebeurde dat ook in dit geval, waardoor het misdrijf aan het licht kwam en onderzoek naar de dader mogelijk werd.

Helaas was het dier niet gechipt, waardoor de eigenaar niet direct te achterhalen was. Vanwege de ernst van het voorval werd door de politie forensisch onderzoek te plaatse uitgevoerd. Aangezien een ‘waterlijk’ ontzettend stinkt en niet zomaar te vervoeren is, werd onze assistentie ingeroepen. In tegenstelling tot de politie beschikken wij met onze transportauto en stankdichte vervoerkisten over de middelen daarvoor. Op verzoek van de dierenpolitie hebben wij het dode dier voor sectie naar een dierenarts in Purmerend vervoerd.

Gelukkig bleek de politie de factuur, die we daarvoor stuurden, te voldoen, een unicum, want al te vaak geven overheidsinstanties in dit soort situaties niet thuis, nadat ze ons om assistentie hebben gevraagd. “Daarom is het zo belangrijk dat overheden ons financieel gaan bekostigen”, zegt voorzitter Jaap van Meijgaarden, “dan hoeven we hiervoor geen facturen meer te versturen. Dat scheelt ons en de overheden een hoop administratie en gedoe”.